Kolka niemowlęca – częsta dolegliwość występująca u niemowląt, objawiającą się nadmiernym, napadowym, trudnym do ukojenia płaczem. Ustępuje zazwyczaj samoistnie ok. 3-4 miesiąca życia. Dotyczy dzieci karmionych naturalnie jak i sztucznie. Przyczyną jest niedojrzałość bariery jelitowej,( jako przyczynę wskazuje zaburzenia motoryki jelit oraz wydzielania hormonów jelitowych ). Jedną z przyczyn kolki może być także refluks żołądkowo-przełykowy, alergia i nietolerancja białek mleka krowiego, soi, składników pożywienia matki i niedojrzałość układu nerwowego. Kolka niemowlęca jest jedną z najczęściej występujących dolegliwości u niemowląt. Typowy napad kolki przebiega z podkurczaniem nóżek, napinaniem brzucha i prężeniem ciała. Płacz pojawia się cyklicznie, przy czym nasila się wieczorem i w nocy (kolka wieczorna). Objawy kolki występują najczęściej pomiędzy 2 a 16 tygodniem życia (kolka trzymiesięczna, 100 dni płaczu, przy czym szczyt osiągają około 6 tygodnia.
Kolka nie jest przyczyną zaburzeń wzrostu i rozwoju dziecka. Zwykle samoistnie ustępuje w ciągu pierwszych czterech miesięcy życia. Pomimo że kolka ustępuje samoistnie, jest ona silnym źródłem niepokoju i stresu dla rodziców. W celu złagodzenia objawów stosuje się liczne metody, często o niepotwierdzonej skuteczności. Nie opracowano jednolitego schematu leczenia. Wyniki wskazują na skuteczność ograniczenia narażenia dziecka na bodźce zewnętrzne i żywienia przez tydzień hydrolizatem białek o znacznym stopniu hydrolizy, zamiast mieszanek mlecznych. W Polsce, w przypadkach uciążliwych kolek stosowana jest trimebutyna (lek rozkurczowy) i leki uspokajające (hydroksyzyna, neospazmina). Najskuteczniejszym sposobem złagodzenia objawów kolki niemowlęcej jest stosowanie triady metod na którą składa się:
- Noszenie dziecka na rękach, bujanie, przytulanie.
- Farmaceutyki na bazie symetykonu.
- Emisja dźwięków analogicznych do białego szumu.
Autor: Położna Wioletta Sułkowska z HEGET nauka rodzenia
