Zaparcia, czy nawet bardziej ogólnie, stolce, u małego dziecka to dla wielu rodziców temat bardzo stresujący. Niejednokrotnie martwimy się tym, że kupki pojawiają zbyt często lub nie ma ich przez kilka dni, innym razem, że są zbyt wodniste lub śluzowe, żółte lub zielone…. Z jednej strony temat błahy, ale, wbrew pozorom, bardzo istotny zwłaszcza w okresie …
Kobieta karmiąca powinna odżywiać się zdrowo, racjonalnie i według własnych upodobań. Dieta nie powinna powodować stresu u kobiety, nie być wielka listą zakazów i wytycznych, jednocześnie zniechęcając do podtrzymywania procesu laktacji. Należy jednak pamiętać, że sposób odżywiania się matki ma swoje odzwierciedlenie w stanie zdrowia matki jak i jej dziecka. Zapotrzebowanie energetyczne i składniki pokarmowe …
Dzisiejsza reklama starannie dostarcza nam piękne wizerunki noworodków i niemowląt. Przedstawiane dzieci najczęściej są prześliczne, zawsze uśmiechnięte i zadowolone. Mają piękne oczy, nienaganne ubranka oraz nieskazitelną, różową, gładką skórę. Niejednokrotnie spotkałam się już w swojej pracy z błędną interpretacją zmian skórnych na twarzy i nie tylko. Pisząc ten artykuł mam na celu przedstawić wszystkim młodym …
Techniki karmienia piersią Pozycja matki i dziecka Kobieta karmiąca piersią powinna usiąść wygodnie, oprzeć się o oparcie np. fotela, rozlużnić się. Dziecko natomiast powinno być zwrócone brzuszkiem do ciała matki, jednocześnie do niego przylegając, twarzyczka prawidłowo skierowana do piersi. Głowa, plecy i pośladki dziecka matka podtrzymuje swoim przedramieniem, stabilizując je. W razie potrzeby kobieta może …
Niezwykle istotne jest wczesne rozpoczęcie karmienia piersią już na sali pooperacyjnej, oczywiście przy wsparciu położnej. Najwygodniejszą pozycją do karmienia piersią z pewnością będzie karmienie w pozycji leżącej lub „spod pachy” ( inaczej pozycja futbolowa), dzięki temu nie dojdzie do ucisku powłok brzusznych i rany pooperacyjnej, co mogłoby skutkować m.in. obrzękiem rany.
Laktacja po cięciu cesarskim może rozbudzać się nawet do dwóch tygodni. Istotne jest, aby kobiety miały tego świadomość, ponieważ pokarmu może być znacznie mniej i mogą zniechęcić się do karmienia piersią, zwątpią w to, że są w stanie wykarmić swoje dziecko. W domu warto podczas karmienia podkładać poduszki/rogala do karmienia, aby nie uciskać rany.
Może wystąpić ból pooperacyjny. Potrzeby kobiet często są bardzo zróżnicowane jeśli chodzi o środki przeciwbólowe. Przy silnych bólach stosowane są niesteroidowe leki przeciwzapalne, w łagodniejszych paracetamol. Warto poprosić o środek przeciwbólowy wcześniej, aby móc go łatwiej kontrolować. Ból utrudnia matce zajmowanie się dzieckiem, wywołuje stres, który wpływa negatywnie na laktację. Może występować również w kolejnych dobach, zaleca się stosowanie doraźnie środków przeciwbólowych Paracetamol/Ibuprofen co 6h, środki są bezpieczne dla kobiety i dziecka.
Pacjentki po cc są narażone na chorobę zakrzepowo-zatorową. W profilaktyce stosowane są pończochy uciskowe oraz leki przeciwzakrzepowe już podczas pobytu w szpitalu.
Pierwsze uruchomienie po operacji musi odbyć się w asyście położnej. Ważne jest, żeby nie wstawać od razu. Najpierw opuścić nogi na brzeg łóżka, posiedzieć ok 5 min, dopiero potem wstawać powoli przytrzymując ranę. Leżąc w łóżku zalecana jest pozycja leżąca na wznak z uniesionym wezgłowiem lub na boku. Nogi powinny być zgięte w stawach kolanowych, dzięki temu napięcie powłok brzusznych i rany będzie mniejsze.
Podawanie posiłków i płynów można rozpocząć gdy kobieta się dobrze czuje i nie występują powikłania. Po wyjściu do domu posiłki powinny być pełnowartościowe, urozmaicone i lekkostrawne, około 5 posiłków dziennie pamiętając też o częstym przyjmowaniu płynów celem prawidłowego nawodnienia organizmu i zapewnienia laktacji.
Opatrunek z rany powinien być usunięty po 24h, zaleca się pielęgnację suchą, czyli jak najczęstsze wietrzenie. Miejsce po nacięciu powinno być odpowiednio pielęgnowane, przemywanie czystą wodą (stosowane szare mydło), osuszamy ranę najlepiej ręcznikiem jednorazowym na zasadzie dotyku, nie pocieramy ręcznikiem ponieważ możemy ją podrażnić. Ważna jest obserwacja rany, gdy pojawi się silne zaczerwienienie / obrzęk / wydzielina ropno-krwista konieczne jest zgłoszenie położnej/lekarzowi na oddziale, położnej środowiskowo-rodzinnej w domu. Może to świadczyć o rozwijającym się stanie zapalnym. Szwy/końcówki z rany zdejmowane są najczęściej około 7 doby po operacji. Dodatkowo możemy stosować 2-3 x dziennie środki o działaniu antyseptycznym np.Octanisept – bezpośrednio na ranę, zostawiając do całkowitego wchłonięcia.
Podczas cięcia cesarskiego konieczne jest cewnikowanie. Drobne dolegliwości mogą wystąpić po usunięciu cewnika, czasami dochodzi do obrzęku cewki moczowej i może pojawić się ból i pieczenie przy oddawaniu moczu.
Macica prawidłowo powinna obkurczyć się do 6 tygodnia po operacji, jednakże po cc może przebiegać trochę wolniej, ponieważ na mięśniu macicy jest rana.
Pobyt w szpitalu po cięciu cesarskim trwa ok 5-6 dni, w zależności od stanu zdrowia kobiety i jej dziecka.
W domu ważne jest, aby pamiętać o oszczędzającym trybie życia, nie wykonywać gwałtownych ruchów, wstawać spokojnie, nie dźwigać, unikać zbyt długiego stania i chodzenia. Kobiety powinny mimo wszystko być aktywne, nie spędzać całych dni w łóżku karmiąc dziecko ponieważ znacznie łatwiej będzie wrócić im do prawidłowej formy. W pracach domowych wyręczać powinni najbliżsi.
Autor: Położna Paulina Sztaba Heget nauka rodzenia
Wielu kobietom wydaje się, że poród w wodzie jest czymś nienaturalnym, a nawet niebezpiecznym. Tymczasem ma on wiele zalet. Woda działa jak środki przeciwbólowe. Kobieta jest bardziej rozluźniona, dzięki czemu nacięcie krocza nie jest konieczne, a cała akcja porodowa przebiega znacznie szybciej. Takie przyjście na świat podoba się również dziecku. Warto pamiętać, że przed urodzeniem dziecko otaczają wody płodowe, …
Kolka niemowlęca – częsta dolegliwość występująca u niemowląt, objawiającą się nadmiernym, napadowym, trudnym do ukojenia płaczem. Ustępuje zazwyczaj samoistnie ok. 3-4 miesiąca życia. Dotyczy dzieci karmionych naturalnie jak i sztucznie. Przyczyną jest niedojrzałość bariery jelitowej,( jako przyczynę wskazuje zaburzenia motoryki jelit oraz wydzielania hormonów jelitowych ). Jedną z przyczyn kolki może być także refluks żołądkowo-przełykowy, alergia i nietolerancja białek mleka krowiego, soi, składników pożywienia matki …
