Od początku miałam wewnętrzne przekonanie, że tylko jeśli będę szczęśliwa i spełniona to również szczęśliwa będzie moja córeczka, a nasza rodzina będzie żyła w spokojnej harmonii, jak dotychczas. Jedne Mamy odnajdują swoje szczęście w pracy w domu z dziećmi, inne w pracy poza domem, jeszcze inne będąc z dziećmi i realizując swoje pasje dodatkowo w domu, a są i takie co pracują zawodowo i realizują też dodatkowe pasje w domu. Jedno dziecko to luksus :). Od kiedy je mam jestem lepiej zorganizowana niż kiedyś, muszę mieć czas na pracę zawodową, koniecznie czas dla dziecka i z dzieckiem, ale mam też czas na swoje hobby jakim jest niewątpliwie tworzenie tego bloga dla Was. W tym się odnajduję, realizuję i spełniam. Budzę się rano szczęśliwa i szczęśliwa kładę się spać. Szczęście to stan umysłu. I jeśli czujemy, że nam czegoś brakuje, że pogrążamy się w codzienności, która zaczyna nas przytłaczać, stajemy się kłótliwe i przygnębione jest to sygnał, że czas się otrząsnąć i wziąć sprawy we własne ręce. Ja już czułam, że nastaje dla mnie czas powrotu do pracy, do ludzi, do biurowej codzienności, a do tego odnalazłam spełnienie w tworzeniu „rodzicielnik.pl” bo dzięki temu mam również okazję poznania wielu naprawdę pozytywnych, fajnych ludzi, czyli Was, moich czytelników. Wyszukiwanie i zbieranie wartościowych treści, nawiązywanie kontaktów, współprac, wszystko z korzyścią dla czytelnika, patrząc przez pryzmat również swoich zainteresowań w obszarze rodzicielstwa, a do tego od czasu do czasu mogąc użyć własnego pióra i coś dla Was napisać to jest to, co mnie osobiście daje dodatkowe spełnienie, w zabieganej codzienności wentyl wprowadzający w stan uspokojenia i wyciszenia.
Przez te kilka miesięcy spotkałam i poznałam (niestety nie osobiście nad czym ubolewam) wiele Mam, które również realizują swoje pasje oddając im całe serce i wolny czas (zwykle nocny), kobiet, które poza tym, że kochają to co robią, to jeszcze robią to naprawdę świetnie i widać, że mają do tego dryg, Mam o których czasem wspominam w swoich postach na Fanpage’u. Dzisiaj zaś chciałabym Wam przedstawić kogoś kogo być może nie znacie, kogoś, kogo prace mnie ujęły, sceneria fotografii zafascynowała, forma przykuła uwagę swoją niebanalnością i wyjątkowością. Niestety nie mam w swoim otoczeniu osoby, która wpadłaby na pomysł sprezentowania mi takiego drobiazgu, sentymentalnego prezentu pod choinkę, a szkoda ;), zazdroszczę tym, którzy mają, a może dzięki temu postowi to Ty będziesz osobą obdarowującą takim prezentem kogoś Ci bliskiego. W każdym razie kiedy mignęło mi zdjęcie jednej z prac Kota Farfocla wiedziałam już, że chcę! 😉 Jeszcze nie wiedziałam konkretnie co, najpierw zafascynowana oglądałałam galerię, zdjęcie po zdjęciu. Te serwetki, urokliwe małe mebelki, laleczki, miniaturowa porcelana, nastrój panujący na fotografiach i same prace, których tematykę ograniczała tylko wyobraźnia zamawiających. To wszystko sprawiło, że zapragnęłam mieć cząstkę tego dla siebie z kimś bliskim mojemu sercu przy sercu. Tak narodził się pomysł na mój prezent świąteczny :). A przy okazji rozmowy o zamówieniu okazało się, że tam po drugiej stronie siedzi młoda Mama z pasją i małą Hanią 😉 oraz dwoma kociambrami i swym ukochanym małżonkiem. Zaciekawiło mnie skąd Kot Farfocl i taka pasja więc nie zastanawiając się zbytnio zaczęłam wypytywać ;), a przy okazji już oczyma wyobraźni widziałam ten post o szczęściu, spełnieniu, czerpaniu garściami radości i energii, post o Kocie Farfoclu :).
Agata Lisiewicz-Brzózka, prywatnie Kot Farfocl, Mama sześciomiesięcznej Hani i przeszczęśliwa żona, posiadaczka kotów dwóch .
Kot Farfocl powstał dawno temu. Tak dawno, że jeszcze miałam bordowe włosy i miałam tyle czasu by chodzić na tzw „wolontariat” do Teatru Lalek „Arlekin” w Łodzi, do pracowni plastycznej. Zrobiłam kiedyś sobie szalone kolczyki, wyplatane koralikami. Jednej z dziewczyn „plastycznych” tak się spodobały,że poprosiła abym wykonała je również dla niej. Minęły lata. Tworzyłam biżuterię pod żadną nazwą -raczej dla gigantycznych potrzeb moich i przyjaciół. Skąd nazwa „Kot Farfocl”? Nadszedł niezwykły dzień-poznałam mojego męża. Poznaliśmy się gdy byłam przebrana za Kota (prowadziłam cykl eventów dla dzieci). Od tamtego czasu mężu mój nazywa mnie właśnie Kot Farfocl :). Nasza pierwsza córka: kotka schroniskowa, piękna buraska została nazwana imieniem po mamie: Farfoclówa. Zatem jak inaczej może nazywać się zakątek mojej pasji? 
Mamą jestem od sześciu miesięcy. Oczywiście trudno jest pogodzić macierzyństwo z wykonywaniem pewnych czynności. Dziecko lubi patrzeć na mnie i lubi kiedy ja patrzę na nie. Jak mam w takim razie zaadresować kopertę? Jak wysłać przesyłkę? Ale to nic! Jak wykonać zamówiony przedmiot, wisior, kolczyki? Ano w nocy. Zapytacie czy nie brakuje mi sił. Odpowiadam: nie brakuje mi sił, bo kocham co robię. To jak szpinak dla Papaya-takie full of spełnienie. I nie jest to żaden heroizm, tylko czerpanie łapami radości, satysfakcji i energii :). Zawsze chciałam być taką mamą, która wychodzi z założenia: „dobra Mama to szczęśliwa Mama”. Robię wszystko by się uszczęśliwić. Robię zatem wszystko by być dobrą Mamą.
To tylko namiastka prac Agaty, więcej możecie obejrzeć na jej Fanpage’u Kot Farfocl jak również zamówić coś spersonalizowanego, lub z prac stworzonych przez Agatę, a dostępnych od ręki. Moje zamówienie już za kilka dni zawiśnie na mojej szyi czego nie mogę się doczekać :).
Wierzę, że jest to bardzo szczęśliwa osóbka – bo to akurat można dostrzeć w pracach, a przy okazji na pewno ma cudownie roześmianą córcię, którą pewnie kiedyś zarazi umiejętnością uszczęśliwiania siebie. Liczę na to, że i mnie to się uda z moją Patulą. Niech będzie kim chce, niech ma swoje pasje, niech nie boi się ich realizować, niech nie boi się być szczęśliwą i zawsze robić wszystko by to własne szczęście osiągnąć. Bo szczęście to stan umysłu…
Autor:
Agnieszka Królak
Skomentuj