Lubimy bajki dynamiczne. Krótko i rytmicznie, bez zbędnych opisów bo to u nas jeszcze nie ten etap i takie bajki nudzą już po dwóch pierwszych zdaniach. Dlatego bardzo ucieszyłam się, kiedy na naszym blogerskim spotkaniu, o którym możecie poczytać tu (KLIK
) otrzymaliśmy od Wydawnictwa Muchomor książeczkę Światopełka Karpińskiego pod tajemniczym tytułem „Prawda o tramwajach”. W ogóle Światopełk Karpiński był bardzo barwną postacią, świetny poeta, który wpadł na pomysł tworzenia szopek politycznych w formie kukiełkowych przedstawień, z którymi występował w warszawskich kawiarniach. Podejrzewam, że gdyby żył w naszych czasach miałby używanie i śmiem twierdzić, że byłby naprawdę uznanym satyrykiem, bo żart, jak się okazało po lekturze książeczki, ma iście ponadczasowy. 
Recytację rytmiczną wiersza o ścigających się po Warszawie tramwajach połączyłam z zabawą w udawanie tramwaju, odbyła się więc po domu gonitwa z odpowiednim naśladowaniem dzwonka oraz wsiadaniem i wysiadaniem, zaś puenta mnie osobiście rozłożyła na łopatki :). To krótka książeczka opisująca w zabawny sposób życie tramwajów, które lubią się ścigać po mieście, dzwonić i gonić całymi dniami, nie lubią się zatrzymywać jednak konduktor nie pozwala im na to i muszą stawać na przystankach.
Po tym przyszedł czas na spokojne przeglądanie ilustracji, które ich autor świetnie dopasował do klimatu tekstu i – co ciekawe – okazały się interesujące dla niespełna dwulatki dzięki temu, że są proste jakby rysowało je dziecko, a jednocześnie bogate w szczegóły. Mnie najbardziej podobają się napisy na moście „KOCHAM ANKĘ – STEFEK” „A JA CIĘ NIE KOCHAM – ANKA” itp… Jest to opowieść lekka i przyjemna, godna polecenia pozycja do dziecięcej biblioteczki.
