Rzeczywiście konieczna jest tu duża uważność i przemyślenie postępowania wobec własnego dziecka, które wkrótce będzie miało przyrodniego brata czy siostrę. Przy czym nie mówimy tu o samym fakcie, jak o tym dziecku powiedzieć, mówimy też o dobrym zapoczątkowaniu procesu, który będzie toczył się praktycznie przez cały czas i w czasie oczekiwania na narodziny, po samym urodzeniu, no i rzecz jasna w trakcie kolejnych lat życia.
Dziecko oczywiście musi uzyskać taką informację od was, czyli obojga rodziców, nie oznacza to oczywiście, ze musicie razem mu o tym powiedzieć, to zależy od wielu okoliczności typu, relacja z Twoim partnerem(partnerką), wiek dziecka. Przy czym nie przesadzajmy z „doniosłością” chwili i sztucznym tworzeniem oprawy takiej rozmowy. Wielu rodziców obawia się reakcji dziecka, ze poczuje się ono zagrożone, albo że zareaguje złością. Trudno do końca oczywiście przewidzieć reakcję dziecka, to zależy też od okoliczności rozstania rodziców, ile czasu upłynęło od niego, jak dziecko radzi sobie w nowej sytuacji, w jakim jest wieku, w jakiej relacji z nowym partnerem rodzica. Jako rodzice musicie ocenić, kiedy dziecku powiedzieć, możliwie jak najszybciej, w dogodnym momencie. Ważne jest też włączanie dziecka w przygotowania do narodzin brata czy siostry. Na przykład towarzyszenie w zakupach rzeczy potrzebnych po urodzeniu, aranżowaniu pokoju czy miejsca dla dziecka, rozmawianiu na jego temat, wybieraniu jego imienia. Czyli tak naprawdę uczestniczenie podobne do tego, które odbywa się w pełnych rodzinach,
Autor: Katarzyna Duńska
Psycholog z wieloletnim stażem w pracy wychowawczej, doradczej i szkoleniowej, praktyk NLP (Instytut M. Ericksona w Berlinie) , coach, doradca zawodowy, trener. Posiada 20-letnie doświadczenie we współpracy z placówkami oświatowymi: szkołami, poradniami, radami pedagogicznymi, nauczycielami.
poleca portal www.wspolnedzieci.pl
Skomentuj