POSTAWA NADMIERNIE CHRONIĄCA
- niedocenianie możliwości dziecka
- rozwiązywanie za nie trudności
- utrudnianie samodzielności dziecka
- usuwanie wszelkiego ryzyka z jego drogi
- nadmierna pobłażliwość
- nadmierne bronienie go przed zarzutami
- postępowanie rodziców w sposób uzależniający je od matki lub ojca i ograniczający jego swobodę (niepozwalanie dziecku na robienie czegoś samemu, gdy chce i może to zrobić samo),
- wścibstwo, izolowanie społeczne dziecka
- nadmierne zaabsorbowanie jego zdrowiem, ograniczanie ruchu dziecka, a nawet nastawienie niemal paniczne i oczekiwanie niebezpieczeństwa, przekazywanie niepokoju wprost dziecku, przedstawianie mu świata otaczającego jako zagrażającego
POSTAWA UNIKAJĄCA
- ukryta lub jawna beztroska, jeśli chodzi o dobro dziecka, posunięta nieraz aż do braku poczucia odpowiedzialności, ignorowanie dziecka,
- unikanie i ograniczanie kontaktu z dzieckiem do minimum
- zbywanie prób nawiązania kontaktu podejmowanych przez dziecko
- zaniedbywanie dziecka pod różnymi względami – zarówno jego potrzeb uczuciowych, jak i potrzeb w zakresie opieki nad nim
- niedbałość i niekonsekwencja w stawianiu wymagań i przestrzeganiu ich wykonania
- lekkomyślność czy wręcz obojętność na niebezpieczeństwa, jakie dziecku mogą zagrażać
- niezaangażowanie się w sprawy dziecka, ewentualnie pozorne zaspokajanie jego potrzeb przez „okupywanie się”
POSTAWA NADMIERNIE WYMAGAJĄCA
- narzucanie autorytetu i rządzenie dzieckiem
- nieprzyznawanie mu prawa do samodzielności i niepozwalanie na postępowanie na własną jego odpowiedzialność
- stawianie wygórowanych wymagań
- ograniczanie swobody dziecka i zakresu jego aktywności przez narzucanie mu licznych propozycji, krytyczny stosunek do poczynań dziecka z intencją eliminowania wszystkich niezgodnych z idealnym wzorem
POSTAWA ODTRĄCAJĄCA
- nieokazywanie uczuć pozytywnych, a nawet demonstrowanie negatywnych
- dezaprobata i otwarta krytyka dziecka
- podejście dyktatorskie, nie dopuszczające go do głosu, nie wnikające w motywy jego zachowania czy potrzeby
- kierowanie dzieckiem przez rozkazy
- liczne represywne żądania
- surowe kary
- zastraszanie
- brutalne postępowanie z dzieckiem
- brak uznania jakichkolwiek pozytywów dziecka i dopuszczania pewnego marginesu tolerancji wobec niedociągnięć, braku zdolności, wad itp..
NIESPRZYJAJĄCE KONSEKWENCJE POSTAW RODZICIELSKICH
POSTAWA NADMIERNIE CHRONIĄCA może powodować u dziecka:
- opóźnienie dojrzałości społecznej, zależność dziecka od matki, jego bierność, brak inicjatywy, ustępliwość lub
- nadmierną pewność siebie, zarozumiałość,
- nastawienie egoistyczne i wygórowane wymagania
- gdy dziecko znajduje się samo – niepewność, niepokój i złe samopoczucie psychiczne
POSTAWA UNIKAJĄCA sprawia, że dziecko:
- może być niezdolne do nawiązywania trwałych więzi uczuciowych,
- bywa niezdolne do wytrwałości i koncentracji w nauce, nieufne, bojaźliwe lub wchodzące w konflikt z rodzicami, ze szkołą
- starsze dziewczynki mogą przejawiać brak dbałości o wygląd, mimo że szukają uczucia u przedstawicielki płci odmiennej, przy czym z powodu niezdolności do trwałych uczuć zwykle nawiązują wciąż nowe, przelotne tylko znajomości, ciągle szukając prawdziwej miłości
POSTAWA NADMIERNEGO WYMAGANIA, sprzyja kształtowaniu się u dziecka takich cech jak:
- brak wiary we własne siły, niepewność, lękliwość, obsesje, przewrażliwienie i uległość, brak zdolności do koncentracji
- mogą pojawiać się trudności szkolne, czy trudności w przystosowaniu społecznym
- wpływ tej postawy rodzicielskiej jest słabszy, gdy dziecko zdolne jest do buntu wobec rodziców i ma dobry kontakt z rówieśnikami, może jednak przejawiać słabe aspiracje, brak opanowania uczuciowego i być podatne na frustracje
POSTAWA ODTRĄCAJĄCA
- agresywność, nieposłuszeństwo, kłamstwa, zachowania aspołeczne,
- zastraszenie, bezradność, trudność w przystosowaniu na skutek zahamowania
SPRZYJAJĄCE KONSEKWENCJE POSTAW RODZICIELSKICH
POSTAWA WSPÓŁDZIAŁANIA powoduje, że dziecko:
- staje się ufne wobec rodziców, zwraca się do nich po rady i pomoc,
- jest zadowolone z pracy, z rezultatów własnego wysiłku,
- wytrwałe, zdolne do współdziałania, do podejmowania zobowiązań, potrafi troszczyć się o własność swoją i innych
POSTAWA UZNAJĄCA PRAWA DZIECKA, dziecko może:
- wyrobić w sobie lojalność i solidarność w stosunku do innych członków rodziny,
- nie musi polegać zawsze na rodzicach i być od nich zależne, ale może podejmować czynności z własnej inicjatywy, co sprzyja twórczości
POSTAWA ROZUMNEJ SWOBODY sprawia, że dziecko:
- jest zdolne do współpracy z rówieśnikami, uspołecznione, pomysłowe, bystre, pewne swoich umiejętności, łatwo przystosowujące się do różnych sytuacji społecznych
- może przejawiać dążenie do pokonywania różnych przeszkód, kończenia czynności rozpoczętych, spełniania trudnych zadań
AKCEPTACJA sprzyja:
- zdolności do nawiązywania trwałej więzi emocjonalnej, do przywiązania
- zdolności do wyrażania uczuć,
- poczuciu bezpieczeństwa
Jednolity „front wychowawczy”
Postawy obojga rodziców wobec dziecka nie zawsze bywają tego samego typu.
Dobrze byłoby jednak gdyby zamierzenia rodziców nie były rozbieżne i przeciwstawne,
a oparte na wzajemnej akceptacji i szacunku rodziców do siebie i dziecka.
OPRACOWANIE:
mgr Sylwia Warchoł- Plucińska, psycholog
https://www.facebook.com/psycholozkadziecieca?ref=hl
http://www.znanylekarz.pl/sylwia-warchol-plucinska/psycholog-logopeda-terapeuta/legnica
Skomentuj