• Strona główna
  • Strefa Mamy
    • Ciąża
    • Poród
    • Karmienie piersią
    • Porady
    • Zdrowie i Uroda
    • Moda i wygoda
    • Dodatki ułatwiąjące życie
    • Moje przemyślenia
    • Literatura
    • Mamy z pasją
  • Strefa Taty
  • Strefa dziecka
    • Pielęgnacja dziecka
    • Zdrowie dziecka
    • Rozwój
    • Biblioteczka malucha
      • Gry planszowe – recenzje
      • Książki
    • Zabawki
    • Przydatne gadżety
    • Aranżacja pokoju
    • Przygoda z kulturą
    • Imiennik
  • Strefa samotnego rodzica
    • Usługi
    • Literatura
  • Domowe inspiracje
  • DIY
  • PODRÓŻE
  • Okiem specjalisty
    • Dietetyk
    • Fizjoterapeuta
    • Logopeda
    • Pediatra
    • Położna
    • Prawnik
    • Psycholog
  • Blogerski Świat
  • Współpraca/Kontakt
  • Regulamin konkursów
  • Polityka prywatności
Rodzicielnik
  • Strona główna
  • Strefa Mamy
    • Ciąża
    • Poród
    • Karmienie piersią
    • Porady
    • Zdrowie i Uroda
    • Moda i wygoda
    • Dodatki ułatwiąjące życie
    • Moje przemyślenia
    • Literatura
    • Mamy z pasją
  • Strefa Taty
  • Strefa dziecka
    • Pielęgnacja dziecka
    • Zdrowie dziecka
    • Rozwój
    • Biblioteczka malucha
      • Gry planszowe – recenzje
      • Książki
    • Zabawki
    • Przydatne gadżety
    • Aranżacja pokoju
    • Przygoda z kulturą
    • Imiennik
  • Strefa samotnego rodzica
    • Usługi
    • Literatura
  • Domowe inspiracje
  • DIY
  • PODRÓŻE
  • Okiem specjalisty
    • Dietetyk
    • Fizjoterapeuta
    • Logopeda
    • Pediatra
    • Położna
    • Prawnik
    • Psycholog
  • Blogerski Świat
  • Współpraca/Kontakt
  • Regulamin konkursów
  • Polityka prywatności
Strona główna  /  Psycholog  /  Psycholog dziecięcy radzi – Jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością?
dzieci trudne pytania jak odpowiadać
24 kwiecień 2015

Psycholog dziecięcy radzi – Jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością?

Opublikowane przez Redakcja
Redakcja
Psycholog jak radzić sobie ze złością, jak reagować na złość dziecka, Psycholog dziecięcy radzi, złość u dziecka 1 Komentarz

Co robić, kiedy dziecko się przy nas złości: na coś, na kogoś, w tym na siebie?jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością rodzicielnik.pl

Kiedy dziecko wyraża złość, duże znaczenie ma to, w jaki sposób reagujemy. Ważna jest zarówno nasza komunikacja niewerbalna, jak i to, co mówimy. Wpływ na nasze zachowanie mają przekonania i nastawienie do złości. Czy dajemy sobie prawo do niej? Kolejne pytanie, które warto sobie zadać: Czy dajemy innym prawo do złoszczenia się? Pomagając dzieciom, musimy pamiętać, że pierwszym krokiem jest akceptacja swojej złości, danie sobie prawa do jej przeżywania i wyrażania; dopiero wtedy możemy zaakceptować emocje dziecka i mu pomóc. Pamiętajmy, że złość, jak każde uczucie, przemija.

Jeżeli chcemy pomóc dziecku, by radziło sobie z negatywnymi emocjami, to w momencie, kiedy się złości:

  • spróbujmy je odzwierciedlić, określić jego stan: „Oj, chyba cię to rozzłościło”, „Sprawiasz wrażenie rozwścieczonego”, „Widzę, że jesteś bardzo zły. Na pewno masz powód, by tak bardzo się złościć. Masz prawo się złościć, chcę ci jednak pomóc poradzić sobie ze złością, by nie poraniła nikogo, również ciebie”; ogólny przekaz: „Złość nie jest czymś złym. Ważne jest to, co zrobisz z tym uczuciem”; w ten sposób wyrażamy akceptację dla uczuć dziecka;
  • złość, jak wszystkie uczucia, można zaakceptować, natomiast pewne działania należy ograniczyć: „Widzę, jak jesteś zły na brata. Powiedz mu, co chcesz, słowami, a nie pięściami”;
  • uważnie słuchajmy i powtarzajmy spokojnym, nieoceniającym tonem to, co dziecko mówi: „Mówisz więc, że… (tu powtarzamy jego słowa), „Usłyszałem, że powiedziałeś…”;
  • okazujmy empatię i zrozumienie – wyobraźmy sobie, że jesteśmy na miejscu dziecka, i spróbujmy zobaczyć daną sprawę z jego punktu widzenia: „Kiedy wyobrażam sobie, że jestem w twojej skórze, to rozumiem, że możesz czuć się w ten sposób”, „Z twojego punktu widzenia wygląda to tak.”, „Myślę, że wiem, co masz na myśli.”;
  • starajmy się unikać prawienia morałów, poprawiania, udzielania wskazówek w trakcie napadu złości; dopiero gdy dziecko zaczyna się uspokajać i odprężać, możemy podzielić się z nim swoimi doświadczeniami;
  • wprowadzajmy konsekwencje dopiero wtedy, gdy zarówno my, jak i dziecko jesteśmy spokojni – w ten sposób dziecko dostaje komunikat, że to jego zachowanie jest dyscyplinowane, a nie jego emocje;
  • warto dzieciom czytać bajki terapeutyczne, które uczą je radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach.

Wybuch – jak reagować, by nie wybuchnąć wraz z dzieckiem?

jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością rodzicielnik.plJeżeli jesteśmy uważni, to wiele ataków złości możemy zatrzymać w momencie  pojawienia się pierwszych symptomów z ciała w sposób podany powyżej. Jednak zdarzają się takie sytuacje, w których dochodzi do wybuchu. Wybuch jest mniej groźny, kiedy:

1.Ograniczamy liczbę bodźców („mniej paliwa”):

  • obniżamy i ściszamy głos,
  • mówimy wolno,
  • unikamy kontaktu wzrokowego,
  • unikamy dotyku, chyba że dziecko samo go szuka,
  • pozostawiamy dziecko samemu sobie (bez widowni).

2.Ograniczamy zasięg:

  • nie wypominamy,
  • w razie agresji fizycznej – przytrzymujemy dziecko.

3.Stosujemy „zawory bezpieczeństwa”:

  • dziecko ma możliwość rozładowania się w ruchu,
  • ma możliwość opowiedzenia.

W zależności od tego, czy zachowanie dziecka w trakcie wybuchu jest bezpieczne dla niego i otoczenia, czy nie, możemy wobec  dziecka zachować się w dwojaki sposób. W przypadku kiedy niewłaściwe zachowanie dziecka jest jednocześnie bezpieczne dla niego i otoczenia, dobrą reakcją jest niezwracanie uwagi na dziecko i czekanie, aż się samo uspokoi. Jest to trudne dla dziecka, ale wymaga także cierpliwości i opanowania dorosłych – dziecko w tym momencie jest w takich emocjach, że czyjaś uwaga potęguje napięcie i zdenerwowanie. Jedyny komunikat, który możemy przekazać, to informacja, że kiedy się uspokoi, możemy spróbować pomóc mu rozwiązać problem, lub pokazanie pozytywów: „Jak się  uspokoisz, to będziesz miał więcej czasu na zabawę”. Pamiętajmy – niepodsycany, impulsywny wybuch trwa zazwyczaj krótko. Gdy jednak dochodzi do zachowań, w których zagrożone jest bezpieczeństwo dziecka lub innych osób z otoczenia albo może dojść do poważnego zniszczenia cennych rzeczy, podstawową strategią jest technika holding (od ang. hold – trzymać). Polega ona na zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa poprzez unieruchomienie go, czyli przytrzymanie dziecka, posadzenie na swoich kolanach lub na podłodze bez rozmowy i innej formy uwagi (pytania, krzyk, bicie, negocjacje), gdyż każda rozmowa jako forma uwagi przedłuży wybuch. Jedyna informacja, która jest możliwa, to: „Mogę puścić tylko takie dziecko, które jest spokojne i mówi do mnie cicho”. Ta technika jest skuteczna w wielu przypadkach – zapewnia ona pełne miłości, silne i bezpieczne granice, gdy dziecko traci panowanie nad sobą.

Poniżej przedstawiam wskazówki, by ten sposób postępowania był bezpieczny i skuteczny:

  • jeśli odczuwamy silny lęk lub złość, to nie próbujmy tej techniki – nasze uczucia zasilą strach i złość dziecka i pogorszą sytuację;
  • trzymajmy dziecko od tyłu, najlepiej jeśli siedzi nam na kolanach; uważajmy na głowę – na wypadek gdyby dziecko odrzucało głowę w tył;
  • w naszym objęciu powinna być zarówno miłość, jak i siła – trzymamy mocno, ale nie za mocno, łagodnie, ale nie za łagodnie;
  • ta technika wymaga poświęcenia jej trochę czasu – bądźmy na to  przygotowani i chętni, gdyż nie kończąc procesu, możemy bardziej zaszkodzić, niż pomóc – trzymajmy dziecko i czekajmy, aż się uspokoi i odpręży; może się zdarzyć, że w miarę wygasania złości, dziecko będzie płakało albo zaśnie.

Co może zrobić dziecko, kiedy się złości?

W niektórych przypadkach dziecko może potrzebować fizycznego odreagowania złości. Można mu to zapewnić na kilka sposobów:

  • kierowana zabawa lalkami – agresja występuje pomiędzy postaciami zabawy;
  • rysowanie; zgniecenie kartki papieru i wyrzucenie jej;
  • darcie kartki papieru na małe kawałeczki;
  • uderzanie poduszek lub materaca na przykład pałkami zrobionymi z miękkiego materiału;
  • użycie worka lub gruszki bokserskiej dla dzieci (w rękawicach);
  • wojna na kulki; bieganie, skakanie.

Kilka sposobów dla dziecka na wyciszenie się:

  • liczenie do 10;
  • pomyślenie o czymś przyjemnym;
  • kilka głębokich oddechów;
  • zrobienie czegoś przyjemnego;
  • spokojna muzyka;
  • spacer;
  • mówienie o swoich uczuciach;
  • techniki relaksacyjne.

W domu czy w przedszkolu warto zrobić kącik złości bądź pudełko uczuć. Wprowadza ono pewien planowy sposób radzenia sobie z uczuciami. Warto dzieciom dać możliwość skorzystania z niego za każdym razem, kiedy będą chciały zakomunikować innym o swoich uczuciach. Przygotowujemy tekturowe pudełko, na którym piszemy Pudełko uczuć, dekorujemy je zdjęciami ludzi, którzy są źli, smutni, szczęśliwi. Do środka pudła wkładamy:

  • kredki i papier do rysowania złości;
  • poduszkę złości, która ma służyć wyładowaniu emocji, kiedy dziecko jest złe – można mu ją podać, by waliło w nią pięściami lub w nią krzyczało;
  • kapelusz  – Zwróćcie na mnie uwagę – założenie kapelusza oznacza, że jesteśmy potrzebni osobie, która ma go na głowie;
  • woreczek na smutki – wykonujemy woreczek, do którego można wkładać zapisane na karteczkach smutki; w przypadku małych dzieci dorośli zapisują to, co chce dziecko; kiedy uzbiera się już spora liczba smuteczków, można je razem z dzieckiem spalić albo zakopać;
  • gazety do darcia lub robienia z nich kulek;
  • chusteczki higieniczne.

Niektóre czynniki zewnętrzne mogą mieć duży wpływ na częstość występowania i nasilenie wybuchów złości. Celem profilaktyki zachowań agresywnych warto zwrócić uwagę na:

  • dotlenienie pomieszczeń – brak tlenu powoduje zmęczenie i drażliwość;
  • dostęp do wody do picia – woda niegazowana szybko dostarcza tlen do wszystkich komórek w organizmie, co wpływa korzystnie na samokontrolę zachowań;
  • kolory pomieszczeń – ciepłe, stonowane barwy z wesołymi motywami dziecięcymi na ścianach wpływają korzystnie na nastrój osób w nich przebywających;
  • atmosferę w domu/przedszkolu/szkole – czy jest przyjazna, radosna, czy wręcz przeciwnie – pełna złości i nieprzyjaznego nastawienia;
  • zachowanie opiekunów – sposobem, w jaki odnoszą się do siebie lub gości, dają przykład dzieciom oraz budują atmosferę danego miejsca;
  • reguły – czy w ogóle są formułowane w danym miejscu, a jeśli tak – czy są jasne, czytelne, jednakowe dla wszystkich i przestrzegane;
  • muzykę – muzyka relaksacyjna w tle wycisza i uspokaja.

 

Opracowała: psycholog- mgr Sylwia Warchoł- Plucińska

Udostępnij
Redakcja
Redakcja

 Poprzedni Zabiegi Body after Baby czyli VelaShape III mistrz w modelowaniu sylwetki już w Poznaniu!
Następny   Okiem położnej – Połóg po cięciu cesarskim.

Related Posts

  • jak być dobrym rodzicem dla swojego dziecka

    Psycholog radzi: Zaparcia nawykowe u małych dzieci.

    11 stycznia 2020
  • Psycholog dziecięcy radzi – Ćwiczenia w poprawnym czytaniu i pisaniu klasa I- III

    25 października 2015
  • dobra zabawa z dzieckiem czuczu

    Psycholog dziecięcy radzi – niepokojące sygnały w rozwoju psychoruchowym w pierwszym roku życia dziecka.

    12 września 2015
  • Jak rozmawiać z dzieckiem o szkole

    Psycholog dziecięcy radzi – Jak zapytać dziecko „Jak było w przedszkolu/ szkole?”

    22 sierpnia 2015

1 Komentarz

  1. Avatar Mamuśka Mylcia Odpowiedz na: Mamuśkaużytkownikowi Mamuśka Mylcia" aria-label=' Odpowiedz na: Mamuśkaużytkownikowi Mamuśka Mylcia'> Odpowiedz na: Mamuśka
    25 kwietnia 2015 at 05:20

    Świetny wpis!
    Moja córka ma dopiero 18 miesięcy, jest bardzo pogodnym i ruchliwym dzieckiem, jednak ostatnio zauważyłam, że szybko się denerwuje- kiedy pora wracać do domu z dworu, kiedy nie może czegoś otworzyć, albo po prostu tłumaczy mi co chce, a ja nie rozumiem o co chodzi. Wybucha wtedy i albo krzyczy i siada na podłogę, zdarzyło się, że nie chciała wrócić do domu z dworu i położyła się na ziemi, albo w domu po prostu rzuca się na łóżko i zakrywa. Krzyczy, płacze i nie daje się dotknąć. Tak więc pozwalałam jej się złościć. Przeczekałam i kiedy już była spokojna, podchodziłam do niej i pytałam się „dlaczego się złościsz” wiedząc, że nie odpowie, ale ona wtedy po prostu się przytulała. Łzy jak grochy jej leciały, ale wtulona do mnie się uspokajała. Teraz nie ma buntu, kiedy wracamy ze spaceru do domu- informuję ją (zniżając się do jej poziomu), że idziemy już do domku, że już starczy dziś zabawy na dworze, bo robi się zimno. Idę do domu, zostawiam drzwi otwarte (mieszkamy na wsi i mamy ogrodzone wszędzie, więc spokojnie- nigdzie dziecko mi nie ucieknie) mając ją na oku i Ona sama przychodzi i się rozbiera. Kiedy coś chce ode mnie i nie wiem o co chodzi, po prostu biorę ją na ręce i ona mi pokazuje dokładnie. Tak więc staram się też unikać sytuacji, w których Hania mogłaby się zezłościć. Czasem, kiedy córka się uprze, że chce coś ze stołu, a ja powiem, że tego nie wolno (na przykład kubek), to Ona płacze, ale przychodzi do mnie sama, przytuli się i przestaje płakać- jak się uspokoi, to mówię jej, że kubek z herbatą jest gorący, że Hania nie może itp i proponuję jej picie z bidonu. I to wszystko u Nas działa 🙂

    A się rozpisałam 🙂
    Chciałam tylko się podzielić moim sposobem na mniejsze dziecko 🙂

    P.S. Znam kilku rodziców, którym przeczytanie tego artykułu by się opłaciło, ponieważ mają starsze dzieci i zamiast spokojnie podejść do tematu złości u dzieci, to Oni jeszcze to nakręcają- jest krzyk, groźby i płacz… Mimo moich propozycji, jak poradzić sobie z taką sytuacją, to niestety wolą swój sposób, który przecież pogarsza to wszystko.

    Pozdrawiam. Muszę zaglądać tu częściej 🙂

Skomentuj

Anuluj pisanie odpowiedzi

Współprace medialne

Rodzicielnik.pl w TVP

Zaparcia nawykowe u małych dzieci – Pytanie na śniadanie

Znajdź na blogu

Ostatnie artykuły

  • Poznaj nowości od Marioinex – Mini Waffle Adventure: Sekretna Jaskinia 23 marca 2023
  • trampolina
    Trampolina ogrodowa – ulubiona atrakcja dzieci i rodziców 1 marca 2023
  • Kobieta rozstępy na brzuchu
    Zabiegi medycyny estetycznej dla mam. 27 lutego 2023
  • termy
    Czy na termach trzeba umieć pływać? Rozwiewamy wątpliwości 26 lutego 2023

Popularne artykuły

  • Kobieta rozstępy na brzuchu
    Zabiegi medycyny estetycznej dla mam.
  • termy
    Czy na termach trzeba umieć pływać? Rozwiewamy wątpliwości
  • Mazury
    Mazury z dziećmi — propozycje dla rodziców maluszków, starszaków i nastolatków
  • trampolina
    Trampolina ogrodowa – ulubiona atrakcja dzieci i rodziców

Rodzicielnik na Twitterze!

Twitter
rodzicielnik.pl
rodzicielnik.pl
@rodzicielnikpl

Poznaj nowości od Marioinex – Mini Waffle Adventure: Sekretna Jaskinia rodzicielnik.pl/poznaj-nowosc…

reply retweet favorite
10:56 · 23 marca 2023
Twitter
rodzicielnik.pl
rodzicielnik.pl
@rodzicielnikpl

Trampolina ogrodowa – ulubiona atrakcja dzieci i rodziców rodzicielnik.pl/trampolina-og…

reply retweet favorite
15:32 · 1 marca 2023
Twitter
rodzicielnik.pl
rodzicielnik.pl
@rodzicielnikpl

Top 10 zabawek dla 4-5 latek! rodzicielnik.pl/top-10-zabawe…

reply retweet favorite
11:18 · 28 lutego 2023
Twitter
rodzicielnik.pl
rodzicielnik.pl
@rodzicielnikpl

Zabiegi medycyny estetycznej dla mam. rodzicielnik.pl/zabiegi-medyc…

reply retweet favorite
10:47 · 27 lutego 2023
Twitter
rodzicielnik.pl
rodzicielnik.pl
@rodzicielnikpl

Czy na termach trzeba umieć pływać? Rozwiewamy wątpliwości rodzicielnik.pl/czy-na-termac…

reply retweet favorite
20:14 · 26 lutego 2023
Follow @rodzicielnikpl

Myśl przewodnia

„Wychowanie bez błędów nie istnieje. nic takiego nie istnieje. I nie tylko nie istnieje, lecz wręcz nie powinno istnieć. Rodzice są ludźmi. popełniają więc błędy i nie wiedzą wszystkiego. Natomiast odpowiedzialni rodzice nie są mitem. Przeciwnie. Dzieci mają prawo do odpowiedzialnych rodziców. Przyznawanie się do błędów albo niewiedzy jest prawidłowym zachowaniem ze strony rodziców. Powinno ono zarazem być uzupełnione przez dążenie do naprawiania błędów oraz poszukiwania odpowiedzialności”

J. G. Woititz

Kontakt ze mną:

agnieszka@rodzicielnik.pl

Zapisz się do naszego newslettera

Zamów nasz newsletter i otrzymuj najciekawsze informacje z naszego bloga!

Pozycjonowanie stron: liftnet.pl Copyright © 2018 rodzicielnik.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone