Zaufanie lepsze niż strach – felieton Tomasza Króla

– Tato, czy możesz mi podać nożyczki? – Weź sobie, proszę, z górnej szuflady. Kończę sprzątać. – No wiesz!? Pozwalasz dziecku bawić się nożyczkami? – oburzyła się babcia. – Nie martw się – uspokoił babcię czterolatek. – Ja nie będę się bawił. Nożyczki nie są do zabawy. Będę wycinał sobie planety. Chcę zbudować Układ Słoneczny. …

Rola przewodnictwa w życiu dziecka.

Zeszły weekend upłynął nam pod znakiem Targów Happy Baby, podczas których razem z czwórką innych blogerów rozmawialiśmy o tytułowej roli przewodnictwa w życiu naszych dzieci. Co mam na myśli mówiąc przewodnictwo i skąd wiem, że pełnię tę rolę właściwie? Jak ta rola wpływa na mnie jako człowieka?  Na wstępie dodam, że nie jestem ekspertem od …

Matka Polka na urlopie.

Nie od dzisiaj wiadomo, że ten kto nazwał macierzyński urlopem miał nielada poczucie humoru. Ba! Jestem wręcz na 100% pewna, że był to mężczyzna, co zdaje się potwierdzać fakt choćby niedawno zasłyszanej opinii pewnego słuchacza lokalnej rozgłośni radiowej, który komentując program 500+ radośnie stwierdził, że teraz kobiety zaczęły masowo (!!) rezygnować z pracy bo wolą …

Czy rodzice małych dzieci powinni dbać o to, żeby dzieci nie zapomniały o święcie drugiego rodzica np. urodzinach, Dniu Matki/Ojca?

Jakoś tak zupełnie naturalnie od początku swojego macierzyństwa uważałam, że tak. Kiedy córka miała rok już wtedy naciskałam na to, by celebrować razem z nią takie święta jak Dzień Babci i Dzień Dziadka oraz Dzień Ojca i Matki czy urodziny. Było to dla mnie jasne i oczywiste, żeby już od małego uczyć dziecko by brało …

Nie mamy w głowie przycisku, za pomocą którego uruchamiamy funkcję: rodzic!

1Od kiedy zostałam mamą obiecałam sobie, że będę się tej roli uczyć i ją doskonalić. Nie będę ślepo wierzyć we wszystkie rady, tylko przesiewać je przez sito rozsądku. Staram się poznawać swoje dziecko, rozumieć je, wczuwać się w rolę. Staram się zauważać swoje błędy i je poprawiać. Nie wiem wszystkiego, nie uważam, że wszystko robię najlepiej i na wszystkim się znam, ale wiem jedno, zawsze mam na uwadze dobro swojej córki. Od początku mojej rodzicielskiej przygody przeczytałam różne książki dotyczące wychowania, praktycznie z każdej z nich, poza jedną, która była tak oderwana od rzeczywistości, że zamknęłam ją po dwóch stronach, czerpię coś dla siebie, jednak nigdy nie było tak, bym zgadzała się z psychologiem w 100%. Aż do chwili, gdy przeczytałam książkę Dr Piotrowskiej, którą szanuję i bardzo lubię. Naprawdę dawno nie czytałam tak rozsądnie napisanej książki na temat wychowania dziecka. „Szczęśliwe dziecko czyli jak uniknąć najczęstszych błędów wychowawczych” bo o niej mowa, nie jest typowym poradnikiem wskazującym – tak robisz źle – tylko takie postępowanie jest właściwe. Nie, to luźna rozmowa, dialog, z którego wyłania się realny obraz naszych rozterek wychowawczych. 2Podejrzewam, że każdy z nas znajdzie tam odbicie siebie i swojego dziecka, odzwierciedlenie swoich problemów, tych aktualnych i tych dopiero przed nami. Dr Piotrowska mówi do nas w sposób luźny, nie narzucający, raczej przedstawia swoje zdanie i popiera je sensownymi argumentami, trzeba jej oddać, że ma naprawdę duże doświadczenie i bardzo zdrowe podejście do różnych aspektów wychowania. Oczywiście odnalazłam tam i siebie :), swoje błędy i potknięcia, zweryfikowałam i wdrożyłam propozycje poradzenia sobie w danej sytuacji. Zadziałało! Bez nerwów, w spokoju i komforcie dla obu stron. Bo można, naprawdę wszystko można, trzeba tylko być otwartym i umieć przyznać, że to czy tamto spieprzyłam/łem.

Książka dała mi też wiele wskazówek jak się zachowywać wobec 4różnych, prawidłowych dla rozwoju sytuacji. Ilu z Was poczuło zażenowanie i nie bardzo wiedziało jak zareagować na etap poznawania przez malucha własnej intymności czyli dotykanie się TAM? 🙂 Przypomnijcie sobie swoje reakcje, a może jesteście właśnie na tym etapie, lub dopiero przed wtedy warto przeczytać jakie są konsekwencje naszych postaw.

Każdy z nas chce dobra swoich dzieci, stara się jak może być dobrym, kochającym, wspierającym rodzicem. Często szukamy złotego środka, nie chcemy być zbyt surowi i wymagający, a z drugiej strony zbytnio nadopiekuńczy. Zewsząd płyną sprzeczne informacje, chwilami nie wiemy już czy stosowanie kar i nagród to dobry sposób wychowawczy, pilnowanie dziecka czy puszczenie samopas bo przecież musi się nauczyć samodzielności. 5Każda skrajność jest niedobra, wiemy to nie od dziś, dlatego wypracowanie tego złotego środka jest takie ważne w procesie wychowania. Warto szanować, słuchać i czytać mądrych ludzi, a taką osobą niewątpliwie jest Dr Piotrowska.  Książkę bardzo polecam, wniosła wiele w moje postrzeganie rodzicielskiej misji, dała wiele wskazówek, skorygowała niewłaściwe tory, im wcześniej tym lepiej. Wiadomo, że na tym nie spocznę, to nie koniec doskonalenia się, ale na pewno czuję się bogatsza i pewniejsza w chwili obecnej.

Nie da się stworzyć skutecznej instrukcji obsługi dziecka, ale zawsze warto się doskonalić w roli rodzica!
Aby dziecko miało szczęśliwe dzieciństwo, potrzebuje nie tylko kochających, ale spokojnych, w miarę pewnych siebie rodziców. Bycia rodzicem – nie idealnym, ale wystarczająco dobrym – można się nauczyć. Jeśli zatem zastanawiasz się nad tym, jakie błędy popełniasz, będąc kochającym, pełnym dobrych intencji rodzicem, jeśli nie chcesz być rodzicem 3nadmiernie surowym, wymagającym albo – wprost przeciwnie – ochraniającym dziecko ponad miarę i chcesz rozsądnie posługiwać się nagrodami i karami w wychowaniu – ta książka jest dla Ciebie.

Autor: Aleksandra Piotrowska i Irena Stanisławska
Data wydania: 2016
EAN: 9788379839896
Format: 165×235
Oprawa: Twarda
Liczba stron: 216

Wydawnictwo Zielona Sowa Zaprasza!

Matczyne rozterki.

Tak sobie siedzę, pochłaniam czereśnie i czytam o zmianach w przepisach dotyczących urlopu (?!) macierzyńskiego i rodzicielskiego, które weszły w życie od stycznia tego roku, a interesują mnie dlatego, że pracuję zawodowo. Po skończeniu przez dziecko roku, kiedy nadchodzi konieczność powrotu do pracy, głównie ze względów finansowych, wybór jest niewielki. Albo mamy dużo szczęścia i …

Smutny chłopiec z z huśtawki.

Plac zabaw to niesamowite miejsce do obserwacji. Nie nie, nie puszczam mojej niespełna trzylatki samopas, zwykle chodzimy tam rodzinnie i kwestią asekuracji na wszelkich karuzelo-huśtawko-zjeżdżalniach zajmuję się mąż, ja jestem donosząca picie, ewentualnie budująca zamki z piasku. Kiedy moja latorośl eksploatuje tatę ja zasiadam w cieniu na ławeczce i obserwuję jak toczy się życie na …

dzieci trudne pytania jak odpowiadać

„Jak być wystarczająco dobrym rodzicem? – Podpowiednik dla nie wszystkich rodziców.”

4. Jak powstaje agresja? Społeczne tło zachowań agresywnych. Poniższe informacje są pewną propozycją patrzenia na to, skąd bierze się agresja, jednak absolutnie nie wyczerpują tematu. A.Brzezińska mówi, że u dziecka mogą pojawić się zachowania agresywne wtedy, gdy doświadcza formy frustracji, gdy napotyka na określoną przeszkodę. Przedstawia różne rodzaje przeszkód: a. Przeszkody naturalne: Nie są one …

wychowanie dziecka rodzicielnik.pl

Kocham – wychowuję.

Wpadają mi czasami w ręce różne artykuły, dotyczące zdrowia, rozwoju czy wychowania dziecka, które czytam z ciekawością, a czasem zdumieniem. Ostatnio w czeluściach wszechwiedzącego internetu znalazłam krótki artykuł dotyczący kilku najczęściej popełnianych błędów wychowawczych i pomyślałam, że poddam go tutaj subiektywnej analizie, abyście i Wy mogli spojrzeć na siebie i przeanalizować jak to u Was …